(IM)POSSIBLE BODIES leidt je langs 3 routes door de wereld van de cyborgs, data en kunstmatige intelligentie.

Mensen en machines werken steeds meer samen en versmelten met elkaar. Denk aan de technologie die we aanwenden om beter te kunnen presteren, mooier te zijn of, nooit te hoeven sterven. Botoxinjecties, chips onder de huid, drugs en pillen, tot en met protheses in en aan ons lichaam maken ons tot cyborgs. (IM)POSSIBLE BODIES toont de uitbreiding van lichaam en brein, van pacemakers en slimme gehoorapparaten tot aan face filters en digitale avatars.

We leven in post-humane omgevingen. Onze wens om voorbij fysieke en mentale grenzen te presteren en de dood te trotseren, met inzet van alle denkbare middelen, maakt ons tot cyborgs. Daarnaast is wat we eten, waar we ons bevinden, met wie /wat we interacteren, bepalend voor wie we zijn. Immers, met onze smartphones zijn we vaak intiemer dan met de partners met wie ons leven en werk delen. Face filters op social media hebben effect op onze gemoedstoestand en plastics in het milieu interacteren met onze microben en hormonen. En nu we steeds meer hybride zijn (fysiek en digitaal) leven we niet één maar meerdere levens.

VR-installaties en speculatieve ontwerpen tekenen scenario’s uit voor onze toekomst als cyborg. Wat betekenen deze ontwikkelingen? Gaan we technologie inzetten om dichter tot elkaar te komen, tot een collectief bewustzijn te komen en empathie te ontwikkelen voor andere soorten met wie we co-existeren? Of laten we ons uit elkaar spelen door algoritmes toe te staan die ons tot data reduceren en complicerende relaties uit de weg te gaan. Vallen we ten prooi aan voorspelbaarheid, ofwel mensen die zich als robots gedragen, of kiezen we ervoor cyborgs te zijn die menselijke waarden herontdekken?